(خیالپردازِ نادانِ سابق)

بارها نوشتم که کلید واژه‌هایی را از قبل ثبت کرده‌ام تا درباره‌ی آن‌ها بنویسم. حتی عمر بعضی‌هایشان به 3 سال می‌رسد! من آدم حساسی بودم و هستم. روزهای زیادی از عمرم را جدی بودم. روزهای زیادی از شوخی دیگران ناراحت می‌شدم. روزهایی بودند که نگاهم به شوخی کردن این بود: «شوخی کردن آدم‌ها شبیه پرت شدن از ارتفاع است. آسیب می‌بینی و دردت می‌گیرد. آنوقت می‌گویند که شوخی کرده‌اند و منظوری نداشتند!» گفته بودم که توی دوران قرنطینه خیلی فکر کردم. و دیدم که دیگر نمی‌خواهم حساس و جدی باشم. می‌خواهم ظرفیتم را بیشتر کنم که باعث می‌شود کمتر آسیب ببینم. همچنین زندگی برای خودم و اطرافیانم آسان‌تر می‌شود. و قصد دارم که یاد بگیرم چطور خودم با دیگران شوخی کنم. کمی‌شوخ‌طبعی زندگی را بهتر می‌کند. کار راحتی نیست اما چه چیزی در دنیا آسان است؟! باید تمرین کرد و یاد گرفت.